علی ربیعی، سخنگوی دولت حسن روحانی امروز اعلام کرد که دولت تا ۱۲ مرداد سال ۱۴۰۰ بر سر کار است و او پیشاپیش همه شایعه‌ها درباره ادامه کار دولت را تکذیب می‌کند.

این اظهارات ربیعی، مهر تاییدی است بر اینکه، نه تنها در مورد فاجعه‌هایی که اخیرا در ایران اتفاق افتاد؛‌ از سرکوب خونین اعتراض‌های آبان‌ماه تا سرنگونی هواپیمای اوکراینی با ۱۷۶ مسافر و خدمه، موضوع استعفای روحانی مطرح نبوده (آنگونه که برخی رسانه‌ها و ناظران ادعا کردند)، بلکه قرار نیست حتی یک مقام دولتی توبیخ یا از کار خود برکنار شود و واکنش دولت به فاجعه‌های احتمالی در آینده نیز استعفا نخواهد بود. 

ربیعی امروز در حاشیه جلسه هیات دولت به خبرنگاران اطلاع داد که دولت به کار خود ادامه می‌دهد و حتی به دهه جدید نیز نگاه می‌کند.

آنچه که امروز ربیعی به صراحت بیان می‌کند، حقیقتی است که برخی همچنان با خوش‌بینی یا منفعت‌طلبی سعی در انکار آن دارند. این گروه از تهدید به استعفای روحانی در ماجرای هواپیمای اوکراینی سخن می‌‌گویند و همچنان با تاکید بر بی‌خبری او از شلیک موشک، سعی در تصویرسازی دوگانه «مقام خوب» و «مقام بد» در عالی‌ترین سطوح ساختار سیاسی جمهوری اسلامی دارند.

ربیعی با اطمینان می‌گوید که دولت تا آخرین روز پایان رسمی دوره‌اش بر سر کار است. به این معنی که اگر باز هم اعتراض‌های مردمی به وقوع بپیوندد، عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور در برنامه زنده تلویزیونی حاضر می‌شود،‌ به دوربین چشم می‌دوزد و خواستار پخش اعتراف‌های معترضان بازداشتی می‌شود که از غم نان به خیابان‌ها آمدند و پاسخ آنها گلوله بود.

یا اینکه با اطمینان از محکم بودن جایگاه و آینده شغلی خود در پاسخ به نماینده‌ای که می‌پرسد، چرا به مغز معترضان شلیک کردید، ‌مزاح می‌کند و خونسرد می‌گوید: «خب،‌ به پا هم زدیم.»

آنچه ربیعی می‌گوید به این معنی است که اگر سال آینده، دوباره بهای بنزین یک‌شبه سه برابر شد، حسن روحانی لبخندزنان می‌گوید، خودش هم تا «صبح جمعه» خبر نداشته و اگر بار دیگر فاجعه‌ای انسانی بر فراز آسمان ایران رقم خورد، باز هم خواهد گفت تا «عصر جمعه» بی‌خبر بوده است. چرا که می‌داند قرار نیست با پذیرش خطا، میدان را برای رقبا خالی کند. او چهار دهه در کانون قدرت و کشمکش‌های سیاسی در ساختار جمهوری اسلامی، نه تنها دوام آورده، بلکه قد کشیده و سرمایه سیاسی‌اش را با حاشیه نشینی به باد نخواهد داد.

ربیعی می‌گوید دولت به دهه آینده‌ هم چشم دوخته است. تعبیر جمله او اینگونه است که اگر یک نفتکش ایرانی دیگر مانند «سانچی» در اقیانوس دچار سانحه‌ای مشکوک و خدمه آن مفقود شدند، ربیعی در نشست خبری برای روشن شدن ابعاد مبهم ماجرا خواهد گفت: «به سبک ژول‌ ورنی داستان‌سرایی نکنید.»

دولتی که با شعار میانه‌روی بر سر کار آمد و اکنون کوچکترین نشانه‌ای از آن ندارد، می‌داند که تا سال ۱۴۰۰ می‌ماند. پس دلیلی وجود ندارد که آذری جهرمی،‌ وزیر ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات برای نقشی که در آماده کردن بستر قطع اینترنت در ایران و کمک به فضای ایزوله و سرکوب معترضان داشت،‌ نگران باشد. همانگونه که ربیعی وعده داده، دولت به دهه آینده نیز چشم دوخته و وزیر جوان همچنان فرصت دارد که میلیون‌ها دلار در آزمون و خطای پرتاب ماهواره هزینه کند و پروژه طراحی لباس فضانوردان را دنبال کند. 

دولت روحانی تا یک سال و نیم دیگر می‌ماند و محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران خواهد بود تا هیچ دستاوردی در بهبود روابط منطقه‌ای و بین‌المللی ایران نداشته باشد، هر از گاهی به سفر برود و در غیاب دیپلماسی به معنای واقعی، ملتمسانه به شرق چشم بدوزد. 

دولت روحانی همانگونه که خود او می‌گوید تا روز آخر می‌ماند تا همچنان بار همه مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را به دوش  برجام و تحریم‌‌ها بیاندازد؛ و هزینه‌های سوءمدیریت، فساد اقتصادی و شعار «نه جنگ،‌ نه مذاکره» از جیب مردم پرداخت شود.

این نخستین باری نیست که سخنگوی دولت گزینه استعفا و برکناری را منتفی اعلام می‌کند. ربیعی پیش از این نیز بارها موضوع استعفا مقامات دولتی را شایعه خوانده و از اساس تکذیب کرده بود. 

۲۱ دی‌ماه، سه روز پس از سرنگونی هواپیمای اوکراینی با شلیک دو موشک از پدافند هوایی مستقر در نزدیکی فرودگاه امام خمینی،‌ شبکه‌های اجتماعی خبرهایی را در مورد استعفای چهره‌های برجسته دولت منتشر کردند. اما در همان زمانی که رویای استعفا در فضای مجازی فروخته می‌شد، ربیعی و دیگر مقامات هیات دولت در جلسه‌ بودند تا ضمن تثبیت موقعیت خود، راهی مطمئن برای خروج از بحران بیابند.

استعفا، برکناری و اخراج گزینه‌های دولت‌های مسئول و پاسخگو در برابر مردم در زمانی است که از حل مشکلات ناتوان یا دچار اشتباه فاحش می‌شوند؛ نه دولت‌هایی که همه مقامات آن یکصدا می‌گویند تا «جمعه» از فاجعه‌ها و تحولاتی که در کشور رخ داده بی‌خبر بوده‌اند.